Opo Sejd

nie wiem sama właśnie...
może niech on będzie już bardzo bardzo chciał

Ale koniec czy nie? XD

zrób tak: on już będzie mnie na kolanach błagał a ja dalej nie, a potem się nad nim zlituję xDD

Ok XDDDDDD

Biedny xd

ej no wiem, że biedny
ale nie moja wina, że ma potrzeby xD

A Ty nie masz? XD

nie tak często jak on xDD
bosze jaka gadka xD

Haha XDDDDDDDD
Dobra, skończmy temat XD

ale ja się rozkręciłam dopiero xDD

Dlatego ktoś musi Cię przystopować XD

to będzie temat na kolejną książkę xD

Po pięciu minutach Mags była już z powrotem.
- Oto ona – powiedziała podając Mattowi książkę.
- ‘Bezwzględni ludzie okrucieństwa’… Ciekawy tytuł.
- Dziękuję.
- Rozumiem, że ta książka nie będzie lekką lekturą?
- Cóż… Można tak powiedzieć.
- Świetnie, uwielbiam takie – uśmiechnął się Matt.
- Tylko proszę cię, oddaj mi ją jak już przeczytasz, bo nie mam kopii tej książki.
- Oczywiście. Postaram się przeczytać ją jak najszybciej.
W tym momencie do kawiarni wszedł Frank.
- Cześć, kochanie – powiedział całując Mags w policzek i przysiadając się do stolika.
Matt przez chwilę przyglądał się tej scenie w osłupieniu.
Sam nie wiedział dlaczego tak go to ruszyło.
- Eee.. Witam, jestem Matt – ocknął się po chwili i przywitał się z Frankiem.
- A ja Frank, miło mi.
- Matt być może znajdzie mi wydawcę dla mojej książki – powiedziała Mags tłumacząc przyczynę spotkania z Mattem.
- To miło…
- Dla mnie to sama przyjemność, trzeba pomagać młodym talentom – uśmiechnął się Matt.
- Niewątpliwie – powiedział Frank.
- No cóż, na mnie już czas. Zadzwonię, kiedy już przeczytam tą książkę. Do zobaczenia! – Matt wyszedł, bo poczuł, że jest zbędnym elementem w tej sytuacji.
- Miły, prawda? – zapytała Mags.
- Aż za bardzo.
- O co ci chodzi?
- Nie zauważyłaś, że on na ciebie zwyczajnie leci?
- Jesteś zazdrosny? – zaśmiała się Mags.
- Wcale nie! – Frank zrobił minę obrażonego pięciolatka.
- Przecież widzę, że tak… Kocham cię – powiedziała Mags, po czym pocałowała Franka w usta – A jak tam wywiad?
- Eee… znakomicie – plątał się Frank.
- Liczyłam na więcej szczegółów…
- Korzystając z tego, że Matta nie ma w pobliżu… - zaczął Frank klękając przed Mags – Chciałem się zapytać czy zechciałabyś spędzić ze mną resztę życia? Czy wytrzymałabyś to, że jestem zazdrosny, czasem marudny i trochę zboczony? I to, że cię kocham…? Wyjdziesz za mnie? – zapytał wyciągając z kieszeni czerwone pudełko w kształcie serca i otwierając je.
- Frank… - Mags była zaskoczona tą sytuacją.
Wokół nich zebrał się już spory tłumek gapiów.
- Powiedz tak! – krzyknął ktoś z tłumu.
Mags uśmiechnęła się promiennie.
- Tak… - szepnęła, a Frank od razu wsunął jej pierścionek na palec.
Wszyscy zaczęli klaskać.
- Jak w tandetnej telenoweli – zaśmiała się Mags.
- Tandetna telenowela, ale nietandetna ty, kocham cię – powiedział Frank całując ją namiętnie.

******************************

- Do jutra… – pożegnała się Kat ocierając łzy.
- Do zobaczenia… - odpowiedział Gerard.
Po chwili drzwi wejściowe się zamknęły.
- Gdzie jest Sejd? – zapytał Gee.
- W pokoju. Źle się poczuła – wyjaśniła Donna.
- Zajrzę do niej – powiedział Gerard zmierzając do sypialni Mikeya.
- Wszystko w porządku? – zapytał wchodząc do pokoju.
- Wszystko ok. – odpowiedziała Sejd.
Gee przysiadł się do niej z zamiarem objęcia jej, ale Sejd odsunęła się od niego.
- Coś się stało? – zapytał zdezorientowany.
- Rozmowa z Kat była owocna, prawda?
- Nadal nie rozumiem o co ci chodzi…
- Widziałam jak się obejmowaliście.
- Seeeeeejd…
- Nie mam racji?
- Ona naprawdę jest w nieciekawej sytuacji… Dwa dni temu w wypadku samochodowym zginęli jej rodzice. Płakała, wtedy ją objąłem…
- Wybacz… Głupio mi.
- Nic się nie stało, przecież nie o tym nie wiedziałaś. Jutro jest pogrzeb.
- Idziesz?
- Tak, przecież to moi niedoszli teściowie. Znałem ich bardzo dobrze. Możesz iść ze mną.
- Nie, nie lubię patrzeć jak ktoś płacze.
- Rozumiem. Słyszałem, że źle się poczułaś…
- To nic takiego, tylko lekki zawrót głowy – uśmiechnęła się Sejd.
W tym momencie zadzwoniła komórka Sejd.
Rozmawiała z kimś prawie przez godzinę.
- Frank oświadczył się Mags! – powiedziała uradowana odkładając słuchawkę.
- Serio? – Gerard nie krył zaskoczenia.
- No jasne, że serio – uśmiechnęła się Sejd.
- To świetnie – odwzajemnił uśmiech Gee.

***********************

Następnego dnia Gerard wstał bardzo wcześnie.
- Która godzina? – zapytała zaspana Sejd.
- 8:00 – odpowiedział Gerard poprawiając włosy przed lustrem.
- To dlaczego już nie śpisz?
- Pogrzeb jest na 9:00…
- No tak… Pozdrów Kat ode mnie…
- Dobrze, muszę już iść. Pojadę jeszcze po Kat – powiedział Gee całując Sejd w policzek.
W tym momencie przez głowę Sejd przeszło tysiące myśli.
Ale przecież mu ufała.
„Nic się nie stanie…” – pomyślała w duchu.
Po 30 minutach Gerard był już u Kat.
- Dzięki, że mnie podwieziesz – powiedziała Kat.
- To nic takiego…
- Dla ciebie to nic nie znaczy, ale dla mnie wiele. Naprawdę mi ciebie brakuje.
- Niedługo ułożysz sobie życie…
- Bez ciebie? Będzie trudno.
- Nie gadajmy o tym – uciął temat Gee.
- Dlaczego?
- Ja już sobie ułożyłem życie, więc nie mamy po co wracać do tego tematu.
- Kochasz ją bardziej niż kochałeś mnie?
- Co to za pytanie?
- Po prostu jestem ciekawa…
- Byłaś dla mnie ważna. Kiedyś…
- Kochasz ją bardziej? – dociekała Kat.
- Jesteśmy na miejscu – oznajmił Gerard.
Oboje wysiedli z samochodu.
- Geraaaaaard! – krzyknął ktoś z tłumu zgromadzonego pod kościołem – Ale wyrosłeś!
- Cześć ciociu… - powiedział zmieszany Gee.
- Tworzycie z Kat piękną parę…
- My nie jesteśmy…
- Dziękuję – przerwała mu Kat.
- Jak zawsze miła… - uśmiechnęła się ciotka Gerarda.

***********************

- Frank, puszczaj! – zaśmiała się Mags próbując zwlec się z łózka.
- Nie ma mowy!
- Ale ja musze się ubrać!
- W cale nie musisz… - powiedział Frank robiąc łobuzerską minę.
- Zbok!
- Uprzedzałem przy oświadczynach, a ty to zaakceptowałaś.
- Mój pech – uśmiechnęła się Mags.
- A moje szczęście – odwzajemnił uśmiech Frank.
- To puścisz mnie?
- Oj nie, mam co do ciebie inne plany…
- Jakie?
- Zważając na to, że nie masz nic na sobie…
- Fraaaaaank!
- Nie podobają ci się moje pomysły? – droczył się Frank.
- Ty masz zawsze tylko jeden pomysł.
- Czepiasz się.
- Nieprawda.
- I tak cię kocham – powiedział Frank całując ją namiętnie.
- Masz bardzo duże potrzeby – uśmiechnęła się Mags.
- Nie zaprzeczę.
W tym momencie ktoś zapukał do drzwi.
- Pokojówka! – krzyknęła kobieta za drzwiami.
- Nie może pani przyjść później?! – zapytał zirytowany Frank.
- Nie!
- Ych… Momencik!

ajajajajaj mags oddychaj xDD

taki zaskok od dawna mnie nie spotkał
kocham cię ty moja krejzolko :*

Bo to miała być niespodzianka ^^
Cieszę się, ze mi się udała XD

bardzo kochanie :*
byłabym mniej zaskoczony gdyby mi się Matt oświadczył xD