Bardzo stary wywiad z MCR (ale śmieszny xD)

Przetłumaczyłam bardzo stary wywiad, jeszcze za czasów pierwszej płyty ^^
Ale warto przeczytać xD
Jest niezły ^^

Jessica: Ok., przedstawcie się.

Frank: Cześć! Jestem Frank.

Jessica: I grasz na…?

Frank: Och, gram na gitarze i krzyczę.

Mikey: Jestem Mikey i gram na basie.

Ray: Hej, jestem Ray i gram na gitarze.

[Gerard rozmawia przez telefon, przez co słychać fale]

Matt: Jestem Matt i gram na perkusji.

[Gerard podchodzi]

Mikey: Gerard śpiewa!

Frank: Hej, co robisz?

[śmiech]

Gerard: Śpiewam.

Jessica: Producentem waszego albumu jest Geoff Rickly, prawda? Jak to się stało?

Gerard: Zasadniczo on zaproponował nam współpracę, kiedy usłyszał nasze demo. Naprawdę mu się to spodobało. Znałem go od kilku lat. Podpisaliśmy umowę z Eyeball. Tak to się zaczęło. Zaprojektowałem dla nich koszulkę, i tak staliśmy się przyjaciółmi. Usłyszał nasze demo i zapytał czy może je wyprodukować.

Jessica: Cool. Myślę, że on powinien kandydować na prezydenta.

Gerard: [śmiech] Tak myślisz?

Jessica: Tak. Czy on będzie brał udział w waszej kolejnej płycie?

Gerard: Um… Prawdopodobnie nie. Przy odrobinie szczęścia będzie czuwać nad tym albumem.

Jessica: Wasza muzyka jest zdecydowanie mroczna. Czy otworzycie się na inne rodzaje? Czy będziecie koncertować z innymi zespołami?

Gerard: Grając z innymi zespołami czujemy, że tam nie pasujemy. Myślę, że to się często zdarza. Lubimy grac dla różnych ludzi. Jesteśmy zazwyczaj najciemniejszym zespołem, wiesz co mam na myśli?

Frank: Będziemy w trasie tylko z zespołami takimi jak my.

Gerard. O właśnie.

Jessica: Właśnie o to miałam zapytać. Czy jesteście w trasie z zespołami, których muzyki nie lubicie, po to, żeby grać dla różnego rodzaju publiki?

Frank: Nie, zdecydowanie nie. Chcemy grać z zespołami, które szanujemy. Jeśli zespół jest beznadziejny lub nie lubimy ich twórczości, nie jeździmy z nimi w trasę.

Gerard: Zazwyczaj to wybór zespołu. To staje się ważne dla zespołu jeśli bardzo chce z kimś zagrać, ale to nie powinno być problemem.

Jessica: Wiem, że w trasie dzieją się różne rzeczy. Opowiedzcie nam naprawdę szaloną/ekscytująca/zabawną historię.

Ray: Nie mam żadnych szalonych historii. My nic nie robimy.

Jessica: Kurczę! Chciałam usłyszeć o czymś szalonym!

Mikey: Um… Raz skończył się gaz…

Ray: Jesteśmy naprawdę nudni.

Jessica: Dajcie sobie trochę czasu.

Frank: Och, raz mieliśmy zakładnika!

Mikey: To było słodkie.

Jessica: Wyobrażam sobie, że to musiało być zabawne.

Mikey: My zawsze mamy dużo zabawy.

Jessica: Słyszałam, że za miesiąc wyjdzie wasz nowy teledysk. Do jakiej piosenki?

Frank: Za tydzień.

Jessica: Och, tak tylko słyszałam.

Gerard: To będzie klip do ‘Honey’.

Jessica: Co to za piosenka? Znam waszą muzykę, ale nie znam tytułów.

Wszyscy: Pierwsza piosenka na płycie.

Jessica: Och, ok. nigdy nie znam tytułów, znam tylko numery.

Frank: Ja też tak mam. Wydajemy płytę, a ja nie znam tytułów piosenek.

Jessica: Tak, jeśli powiesz ‘trzecia’ lub ‘siódma’ to od razu wiem o co chodzi. W trasie, kiedy jedziecie z miasta do miasta macie dużo czasu na zapoznanie się z nowymi zespołami, filmami i książkami. Czy jest coś co możecie nam polecić?

Frank: Tak.

Mikey: Oczywiście.

Frank: Jestem w trakcie oglądania ‘Lśnienia’. Próbuję sobie przypomnieć jaką ostatnio płytę słuchałem… A tak, przecież słucham w kółko jednej, jest to Bouncing Souls.

Ray: Um, ja czytam ‘Perks of Being’ A Wallflower’a.

Jessica: To świetna książka.

Ray: Tak, chwyta za serce. I ta muzyka…

[Wszyscy zaczynają rozmawiać o albumie Muse]

Gerard: Mamy połowę ich nowej płyty i wszyscy jej słuchamy. Jest niesamowita.

Mikey: Tak, to najlepsza rzecz na świecie.

Jessica: [Do Matt’a] A dla ciebie?

Matt: Nie.

[śmiech]

Matt: Ja nie czytam.

Ray: O nie, nie, nie! Tą książkę przeczytałeś!

Frank: Opowiedz im o książce!

Jessica: Opowiedz nam o książce.

Matt: To książka o dziwnych śmierciach. Jest trochę jak nagrody Darwina.

Jessica: Kiedyś w samochodzie rozmawialiśmy o komiksach i prawie się pozabijaliśmy.

[śmiech]

Mikey: Jak to się stało?

Jessica: Chciała mnie zabić spychając mnie z klifu. Chciałam zrzucić ją z mostu i utopić.

Michelle: Chciałaś udusić mnie drutem kolczastym.

Frank: Oooch.

Mikey: Jesteście dobrymi przyjaciółkami!

Jessica: Kochamy się!

Michelle: Od jakichś 14 lat.

Mikey: O, nam też zdarzyło się coś takiego! Próbowałem rzucić kawę i przez to miałem codziennie bóle głowy.

Frank: To się stało dzisiaj.

Gerard: Tak, to się stało dzisiaj. Prawie kupiłeś kawę.

Jessica: Uzależnienie od kofeiny.

Frank: Masz bóle głowy?

Mikey: Tak i to straszne. Na stacji benzynowej zobaczyłem kawę, wpatrywałem się w nią dobrą minutę. Mój brat [wskazuje na Gerard’a] ja kupił i zaczął się ze mnie śmiać.

Jessica: Jesteście braćmi?

Gerard: Tak.

Jessica: Wyglądacie podobnie.

Mikey: Naprawdę?

Michelle: Dla ślepej osoby.

Ray: Jesteś pierwszą osobą, która tak mówi.

Jessica: Jeśli zmienilibyście kolor włosów…

Matt: Myślimy, że to Travis z braci Piebald.

Jessica: Wracając do tematu, myślałam, że jesteś Tyler’em. [z Midtown]

Mikey: Serio?

Jessica: A następnie odwróciłeś się i okazało się, że nie jesteś Tyler’em.

Mikey: Och, to dobrze, chociaż to słodki mały koleś.

Ray: Byłaś rozczarowana, że to nie Tyler?

[śmiech]

Frank: Och, dostanie ci się za to.

Ray: Zawsze mi się dostaje w trasie.

Frank: To ekscytujące.

Jessica: To zabawna historia. Coś co można opowiedzieć wnukom.

Mikey: Tak, dokładnie. W Rhode Island jacyś kolesie postanowili mnie pobić i ukraść mi komórkę. Było ich około dziesięciu.

Jessica: Mówisz poważnie? O tych szalonych Rhode Islanders?

Frank: Na celowniku.

Mikey: O tak, zapomniałem o części z bronią. Wymierzyli we mnie pistolet i powiedzieli żebym oddał im pieniądze. Moją pierwszą reakcją było kłamstwo, że nie mam żadnych pieniędzy przy sobie, więc powiedzieli, żebym oddał im swoją komórkę.
A następnie pojawił się nasz menedżer, z jego mocami dedukcji.

Jessica: To jak uliczna walka!

Mikey: Szedł alejką ze swoim telefonem, więc ci kolesie napadli na niego. A on wyciągnał nóż sprężynowy, kij baseball’owy i karabin maszynowy. Oddał mi mój telefon.

Jessica: Więc pracuje dodatkowo jako ochroniarz.

Mikey: Pracował.

Jessica: To było super! No dobrze, od kiedy jesteście zespołem?

Matt: Od roku i ośmiu miesięcy.

Gerard: Tak.

[Jakiś szalony starszy facet wychodzi na zewnątrz i zaczyna wrzeszczeć]

Szalony starszy facet: Możecie spotkać się gdzieś indziej? Ludzie pracują w tych biurach.

Wszyscy: Ok…

[Przenosimy się w inne miejsce i zauważamy, że ‘ludzie pracujący w tych biurach’ jest tak naprawdę dwojgiem ludzi wywieszających znak na pustym placu]

Jessica: To znak…

Frank: Wow…

Michelle: No ładnie.

Frank: Co za dupek!

Gerard: K***a, super.

Jessica: Tak właśnie. Więc jesteście zespołem od roku i ośmiu miesięcy. Możecie dać nam streszczenie tych dwóch lat?

Mikey: Poszliśmy do złego magika z prośbą żeby zrobił z nas gwiazdy rock’a. Więc wypił duże piwo z naszej krwi i umieścił je w kotle.

Ray: Oczywiście to spieprzył, tylko spójrz na nas.

Mikey: Nie jesteśmy gwiazdami rock’a tylko słodkimi małymi kolesiami.

Frank: To dobrze. Jesteśmy szczęściarzami.

Jessica: Jaka jest pierwsza piosenka, którą stworzyliście jako zespół?

Gerard: ‘Skylines and Turnstiles’.

Jessica: Lubię tą piosenkę. Moją ulubioną piosenką z waszego albumu jest szósta. Sorry, ale wiecie, że nie pamiętam tytułów.

Matt: ‘Headfirst for Halos’.

Jessica: O właśnie. Jestem ciekawa jak powstała.

Gerard: Jest żartem. To zabawne.

Ray: Byliśmy nawaleni.

Matt: Pomyśleliśmy, że to będzie zabawne. Pomyśleliśmy: „O mój Boże, ale to głupie!”,a Gerard odpowiedział: „Nie, to jest świetne!”.

Gerard:Bo tak jest. Napisałem do tego mroczny tekst i stworzyliśmy piosenkę.

Jessica: To jest to, co lubię. Wesoły rytm, ale mroczny tekst. Fajny kontrast.

Ray: Chcemy zrobić to w następnym albumie.

Frank: Tak, zrobimy to.

Jessica: Wasza muzyka zmieniła się od czasu napisania pierwszej piosenki?

Gerard: O tak. Ciężkie piosenki stały się jeszcze cięższe.

Ray: Frank zaczął używać wysokiego E na gitarze!

Frank: Tak! Nie wiedziałem, że coś takiego istnieje aż do zeszłego miesiąca!

Gerard: Ciężkie piosenki stały się trochę bardziej metalowe. Tą różnicę staraliśmy się pokazać w piosenkach, np. „Headfirst”. Próbujemy nowych rzeczy. Trochę ryzykujemy.

Jessica: Więc kiedy ostatnio napisaliście piosenkę?

Gerard: W zeszłym tygodniu.

Frank: To nasza pierwsza trasa od 2 miesięcy, więc mieliśmy czas napisać wiele numerów.

Jessica: Czy ktoś w zespole tworzy inna muzykę lub ubrania?

Mikey: Linię odzieżową?

Jessica: Nie wiem, ale zauważyłam, że wiele zespołów ma coś takiego.

Gerard: Nie, nie robimy czegoś takiego. Robię grę ‘Dungeons and Dragons’, to mój własny projekt.

Jessica: Więc kiedy będziecie znów nagrywać?

Gerard: Mam nadzieję, że w styczniu. Być może płyta wyjdzie w maju.

Jessica: I moje ostatnie pytanie… Jesteście jednym z moich ulubionych zespołów. Jeśli moglibyście przeprowadzić wywiad z waszą ulubioną kapelą, o co byście ich zapytali?

[wszędzie rozlega się ‘Um’ i ‘Hmmm’]

Mikey: Nie mogę myśleć o konkretnym zespole…

Frank: Ona zapytała o ulubiony zespół. Jaki jest twój ulubiony zespół?

Mikey: Morrissey. Hmmm, co mógłbym chcieć wiedzieć o nich?

Gerard: [do Frnak’a] Myślę, że wiem jaki jest twój.

Frank: Odpowiedz za mnie!

Gerard: [śmiech] Dlaczego jesteś taki oschły? Dlaczego wolisz jeść kanapkę zamiast ze mną rozmawiać?

Mikey: to takie smutne.

Ray: Prawdopodobnie zapytałbym Randy’ego Rhoads jak to jest kiedy się umiera w katastrofie lotniczej.

Mikey: Nie odpowiedziałby ci, bo nie żyje. Ja zapytałbym Morrissey jak to jest być słodkim małym kolesiem.

Frank: On może ci to też pokazać.

[śmiech]

Frank: Nie wiem, naprawdę nie wiem.